Aimy's eerste maanden als tenderspecialist

We hebben jouw blog gevonden en denken dat jouw schrijfstijl goed aansluit bij ons tenderteam’. Dit was de eerste kennismaking van Aimy Ikkersheim met Bold Tenders. Twee maanden later rondt ze bijna haar eerste plan af. In deze blog vertelt ze over haar overgang van student naar tenderspecialist.

Op naar de 6e verdieping (met de trap)

Mijn eerste week begon met de ‘wondere wereld van EMVI-plannen’. Van een uitgebreide inburgeringscursus op de eerste dag tot een interactieve opleidingsweek. Ik leerde mijn collega’s kennen en mijn vocabulaire is inmiddels verbreed met veel (lees: heel veel) nieuwe technische begrippen. Stap voor stap heb ik de fijne kneepjes geleerd voor het schrijven van een goed EMVI-plan en sloot ik mijn week af met een eigen naslagwerk vol opgedane kennis. Ofwel, een leerzame week voor een goede start als tenderspecialist. En last, but not least: Aan het einde van die week begon al de start van mijn eerste project. Spannend!

Typen, vragen, schrijven en accu checken

De weken erop vlogen voorbij. Ik zal mijn eerste tendersessie dan ook nooit meer vergeten. Een stevige sessievoorbereiding met Pieter en Fiona en daarnaast had ik ook nog mijn eigen voorbereiding: kladblokje open, laptop aan (6x gecheckt of mijn accu echt 100% was), flesje water. Check! Gedurende de sessie zat ik aandachtig te luisteren en mijn tenderteam te observeren. Er was voldoende ruimte om vragen te stellen en ik typte natuurlijk als een malle mee. Het tempo van zo’n sessie zat er goed in, dat heb ik wel gemerkt. De actieve houding van het tenderteam maakte dan ook dat de sessies erop ook soepel verliepen. 

En toen begon het echte schrijven. Een plan van aanpak dat, in tegenstelling tot een reisblog of communicatievraagstuk waar ik ervaring mee heb, veel abstracter is en minder persoonlijk is. Het was even wennen, maar al snel is het me gelukt om van enkel aantekeningen uit de sessies, langzaam een mooie tekst op papier te krijgen. En die tekst? Die is inmiddels bijna af!  

Van opslagkamer naar thuiswerkkantoor

Drie weken nadat ik was begonnen, opnieuw dat dringende verzoek: ‘Werk zoveel mogelijk thuis’. Van de één op de andere dag werkte ik ineens thuis. Fulltime. Diezelfde dag werd de opslagkamer omgetoverd tot een geïmproviseerd kantoortje en ging mijn werk als tenderspecialist hier verder. 

Ten eerste, laat ik beginnen met de voordelen. Traplopen naar de eerste verdieping is veel minder vermoeiend en het koffiezetapparaat en de voorraadkast zitten bij mij om de hoek (dat laatste is trouwens enorm gevaarlijk, want de chocolade en chips zijn al op). 
 
Maar het thuiswerken ervaar ik als gek. Minder leuk ook. Want hoe leer ik nu mijn collega’s kennen en het team voor wie ik schrijf? Het niet zichtbaar zijn, verscholen op mijn thuiswerkkantoortje en een beetje bang om in het diepe te worden gegooid. Maar dit was maar van korte duur. Dagelijks word ik door mijn collega’s gebeld om te checken hoe het met mij en het schrijven gaat en of ik hulp nodig heb. Het is natuurlijk anders, want de spontane gesprekken zijn er niet echt meer, maar juist dat thuiswerken zet mij er ook aan toe om anderen actief op te bellen of te mailen. Inmiddels begint de rol van tenderspecialist me dan ook aardig te passen. Ik weet er op mijn eigen creatieve manier invulling en een goed en sterk plan neer te zetten.  

Ik kijk uit naar een fysieke borrel in Den Bosch met mijn collega’s (immers ben ik de enige Bosschenaar bij Bold Tenders!) en tot die tijd vind je mij achter mijn geïmproviseerde kantoorplek waar ik mijn creativiteit kwijt kan in het samenstellen van de mooiste plannen!